Korkusuzdu bu adam,
Bileklerinden akıtıyordu deri altındaki gücünü,
Umru olmaksızın kurallar, direnmeden yaşıyordu bu hayatta.
Zihnine, çektiği duman yön veriyordu.
Yönü her zaman düzenli olarak kayıptı,
Umru olmaksızın düzenler, hayalleri damla olarak gözlerine akıtıyordu.
Sabahı ille de güneşli, gecesi ille de yıldızlı olmak zorunda değildi bu adamın.
Yüzündeki her izin bir geçmişi vardı, tıpkı yoğunluktan kayan yıldızlar gibi,
Umru olmaksızın bu dünya, yaşıyor bu adam.
Deklanşör sesinde umut buluyordu,
Amacı vardı, karelerin mesajları vardı bastığı her deklanşör sesinde,
Umru olmaksızın mesajları uğruna, çekiyordu bu adam.
Karelerinin arkasına gizlenen bir silueti vardı,
Yalnızca gerçek dokunuşlara açıyordu,
Umru olmaksızın gülümsüyordu o vakit.
Burcu Karşı
